Misschien is het gekomen dat ik als 7-jarig jochie ergens in Haarlem stond te kijken en een aantal militaire voertuigen langs zag rijden. Waar ik op dat moment precies was, dat weet ik echter niet meer. Maar we hadden destijds in Haarlem een militaire kazerne (de Ripperda kazerne), zodat er wel vaker van die voertuigen in de stad rond reden. Of die keren dat we langs de kazerne reden op weg naar Opa en Oma. Maar altijd keek ik dan naar de voertuigen.

Ook in het fotoboek van mijn vader, die zijn diensttijd in Suriname bij de Troepenmacht in Suriname (TRIS) heeft doorgebracht, zat een foto die mijn affiniteit voor militaire voertuigen als kind nog meer had versterkt. Op de een of andere manier vond ik dit altijd een hele leuke foto, ik denk vanwege de Jeep die er op staat. Mijn vader zit daar, heel stoer in zijn tropenuniform, achter het stuur. De foto is genomen op Zanderij in Suriname. De Jeep op de foto vond ik altijd heel stoer en ik zag mezelf daar al zo achter het stuur zitten, net zoals mijn vader.

Iets later, begin jaren 80, werd ik pas echt verliefd op zo’n jeep uit de Tweede Wereldoorlog. Het brullende geluid van zo’n motor had een bepaalde werking op mij. Ik weet nog heel goed dat we op vakantie waren in Frankrijk en ik stond met mijn ouders op een plein naar gebouwen te kijken toen er plots achter ons het gebrul van motoren aan kwam zetten. Als ik achterom keek waren daar drie leger Jeeps. Het geluid wat die motoren af gaven, klonk als muziek in mijn oren. Ik werd op dat moment echt verliefd op de Jeep. De vorm van het voertuig, de groene kleur en vooral het geluid van de motor deed me alle zicht op de gebouwen vervagen. Ik had alleen nog maar oog voor de Jeeps.

Op dat moment dacht ik nog: Later als ik groot ben…

Ik zag dan tijdens de bevrijdingsdagen in de jaren 80 de colonnes van “Keep Them Rolling”, een vereniging voor oorlogsvoertuigen. En dan stond ik altijd te genieten van de Jeeps die daar rondreden. In 1985 was ik zelf lid geworden van Keep Them Rolling en reed vaak ook met iemand mee en genoot dan met volle teugen. Leek me echt machtig om ooit zelf zo’n Jeep te bezitten.

In 1995 was ik in het bezit gekomen van een vrachtwagen, een 3-tonner genaamd de DAF YA-314. Ik zag hem op de sloop staan en na wat wikken en wegen kocht ik hem voor 750 gulden. Het plan was om hem helemaal op te knappen en als hij dan opgeknapt was zou ik hem weer verkopen en dan dat geld te gebruiken voor de aanschaf van een Jeep. Dat was de bedoeling althans. Echter stond hij op een gegeven moment in IJmuiden buiten weg te rotten, door tijdgebrek en aangezien ik er zelf geen stallingsruimte voor had om hem te restaureren. Helaas heb ik die na een aantal jaren gehad te hebben weg moeten doen en is hij alsnog als schroot weggegaan.

Leuk detail is dat hij nog wel te zien is in de Jiskefet uitzending: Wolfgang en Günther – Neue Welle.

Mijn vurige wens om ooit zelf een Jeep te bezitten is uiteindelijk in 1998 uitgekomen. Samen met mijn vader kocht ik een Jeep (als schroot) waar heel veel aan gedaan moest worden. Begonnen in een kleine garagebox in Haarlem met het uit elkaar halen van de body en later in de werkplaats in IJmuiden. Na 12 jaar sleutelen was hij eindelijk rijklaar. En nu rij ik daar mee naar verschillende evenementen.

Tijdens mijn eigen diensttijd werd ik onder andere in 1993 chauffeur Wielverkenner. Hierbij reed ik in een Landrover van het type 109. De taak van een wielverkenner was om met een licht voertuig door het stuk niemandsland te rijden op zoek naar de vijand. Hiervoor werd de kap weggehaald en het voorraam naar beneden geklapt, zodat het voertuig niet goed meer zichtbaar was. En zo reden we van oefening naar oefening.

Na mijn diensttijd had ik altijd wel het idee gehad om ooit eens zo’n voertuig aan te schaffen. En in 2008 deed zich dat moment voor. Onze tweede auto had het begeven en er moest een vervanging komen. En net op dat moment zag ik een Landrover op Marktplaats en aan bepaalde kenmerken kon ik zien dat het een verkenningsbak was. Na onderhandeld te hebben met de eigenaar, kon ik hem in september van 2008 in Groningen ophalen. Sinds dien heb ik er veel aan lopen sleutelen en gebruikt voor woon-werk verkeer. Maar op een gegeven moment ging het bureau waar ik werkte failliet en kwam ik thuis te zitten. Gevolg was dat ik in de Landrover niet veel meer reed. En omdat de regering besloot om wegenbelasting in te voeren voor oldtimers jonger dan 40 jaar, werd het voor mij te duur om hem nog voor de deur te laten staan. Hierna heb ik de Landrover bij een vriend in de opslag gedaan, waar hij de komende paar jaren wel zal verblijven.

Meer over dit voertuig is te vinden op mijn website over wielverkenners.